ام بی ای نیوز: بسیاری از کارفرمایان برای پیگیری کارکنان از راه دور خود به نرم افزار نظارت روی آورده‌اند. اما قانون‌های کار، دقیقاً چه چیزی را مجاز می‌دانند؟ با توجه به اینکه میلیون‌ها کارمند به دلیل شیوع ویروس کرونا از راه دور کار می‌کنند، کارفرمایان به طور فزاینده‌ای به نرم افزار و سایر اشکال نظارت اکتفا می‌کنند تا بهره وری کارمندان را زیر نظر داشته باشند. این ایده که کارفرمای شما هنگام کار در خانه، شما نگاه می‌کند ممکن است نگران کننده به نظر برسد. اما آیا قانونی است؟
هنگام کار در خانه چه حقوقی دارید؟
به عنوان یک قاعده کلی، اگر از تجهیزات کارفرمای خود در حالی که در شبکه کارفرمای خود هستید استفاده می‌کنید ، کارفرمای شما این حق را دارد که بر همه کارهایی که انجام می دهید نظارت کند، چه از راه دور کار می‌کنید و چه در محل کار. از آنجا که کارفرمای شما فناوری ارتباطات را ارائه می‌دهد ، او حق دارد فعالیت‌های شما را ردیابی کند. این شامل مرور اینترنت شما، نحوه استفاده از رایانه (از جمله تعداد فشار کلیدها و کلمات واقعی که تایپ می‌کنید)، آنچه در رایانه خود ذخیره می‌کنید و محتویات ایمیل کاری شما می‌شود.
برای بسیاری از کارکنان ، کار در خانه می‌تواند به معنای تمایل بیشتر به هم آمیختن کار و دستگاه‌ها یا شبکه‌های شخصی باشد. این می‌تواند راه را برای نظارت بیشتر کارفرمایان بر فعالیت‌های غیر کاری باز کند. به عنوان مثال، اگر حساب رایانامه شخصی خود را در رایانه محل کار خود مشاهده می‌کنید ، کارفرمای شما احتمالاً می‌تواند ایمیل شخصی شما را زیر نظر داشته باشد. به طور مشابه، اگر از دستگاه شخصی استفاده می‌کنید ، اما در یک شبکه کاری وارد شده‌اید ، کارفرمای شما می تواند فعالیت شما را در آن دستگاه پیگیری کند و اگر در حال انجام مشاغل شخصی با تلفن همراه ارائه شده توسط شرکت هستید ، کارفرمای شما می تواند همه چیز را در تلفن ، از جمله پیام های متنی، گزارش تماس ها و عکس ها ، کنترل کند.
از سوی دیگر، اگر از دستگاه خود و اتصال اینترنت خود استفاده می‌کنید ، به احتمال بسیار زیاد کارفرمای شما حق یا توانایی دارد که کارهای شما را ردیابی کند. با جدا کردن دستگاه‌ها و شبکه های شخصی خود از دستگاه‌ها و شبکه های کاری خود ، می توانید به حفظ حریم خصوصی ارتباطات شخصی خود کمک کنید. از نظر حریم خصوصی ، یکی از تفاوت‌های بین کار در خانه و کار در دفتر این است که کارمندان دورکار، معمولاً از شبکه تلفن شرکت استفاده نمی‌کنند ، بنابراین کارفرمایان نمی توانند تماس‌های تلفنی شخصی آنان را کنترل کنند. در محیط اداری که کارمندان از تلفن ثابت استفاده می‌کنند و کارفرمای شما می تواند تماس‌های تلفن محل کار شما را برای اهداف کنترل کیفیت ضبط یا نظارت کند (به شرطی که به محض این که متوجه شدند تماس شخصی است ، گوش دادن را متوقف کنند). اما به طور کلی کارفرمای شما این توانایی را ندارد که هنگام کار در خانه به تماس های شما گوش دهد.صرف نظر از این که از راه دور کار می کنید یا در محل کار ، قانون حفاظت از حریم خصوصی، جزئیات چندانی را برای کارکنان در نظر نمی گیرد ، اما محدودیت هایی وجود دارد که کارفرما تا کجا می تواند پیش برود.
برخی ایالت‌های آمریکا، قوانینی را تصویب کرده‌اند که نظارت بر کارکنان را برای کارفرمایان سخت می‌کند. برای مثال، کالیفرنیا ، فلوریدا و مریلند دارای قوانینی هستند که بر اساس آن همه افرادی که در ارتباط الکترونیکی یا تماس تلفنی حضور دارند، موظف به نظارت هستند و چند ایالت ، مانند کانکتیکات و دلاور ، کارفرمایان را ملزم می‌کنند که قبل از نظارت ، کارکنان را مطلع کنند.برخی از قوانین اساسی ایالت شامل حق حفظ حریم خصوصی است و برخی ایالت ها نیز به طور کلی از قوانین حفظ حریم خصوصی تجاوز می‌کنند. دادگاههایی که این قوانین را تفسیر می‌کنند، معمولاً منطقی بودن انتظارات کارکنان از حریم خصوصی را در برابر منافع تجاری کارفرما در نظارت بر ارتباطات ارزیابی می کنند. اما در بیشتر موارد ، دادگاه های ایالتی دریافتند که کارفرمایان منافع مشاغل مشروعی در نظارت بر ارتباطات کارکنان خود دارند.