ام بی ای نیوز: حضور افراد خاندان سلطنتی در ویدیوهای تبلیغاتی هم نادر است و هم غیرممکن.
اما Invictus Games هر برندی نیست. پرنس هری (که حالا با نام دوک ساسکس شناخته می‌شود) بنیان‌گذار بازی‌های پارالمپیک برای سربازان زخمی جنگی در سال ۲۰۱۴ بوده است و این بازی‌ها با نام او گره خورده. از آن پس Invictus Games در سراسر دنیا نفوذ کرده و در سال ۲۰۱۶ در اورلاندو، سال ۲۰۱۷ در تورنتو و حالا در سال ۲۰۱۸ در سیدنی حضور دارد.

Invictus Games به تازگی ویدیویی را با حضور پرنس هری منتشر کرده؛ مناسبت این ویدیو شمارش معکوس برای صد روزی است که تا شروع این رویداد باقی مانده است.
ویدیوی احساسی، نه تنها نظامیان را نشان می‌دهد، بلکه مراحل رسیدن به اوج این ورزشکاران را در بازی‌ها به نمایش می‌گذارد. در فیلم مردم را در حال خواندن شعر Invictus سروده‌ی ویلیام ارنست هنلی می‌بینیم. این شعر الهام‌بخش نام‌گذاری بازی‌ها بوده است. 

مردمی که در ویدیو نشان داده می‌شوند، بازیگر نیستند، بلکه همان ورزشکاران Invictus Games، سربازان و خانواده‌هایشان هستند. در ابتدای ویدیو دختر جوانی را می‌بینیم که پدربزرگش را در آغوش گرفته است، در حالی که مدال‌های پدربزرگ روی لباسش دیده می‌شود. کلیپ دیگر زنی را نشان می‌دهد که وزنه‌‌ی سنگینی را بلند می‌کند. 
لحظه‌به‌لحظه‌ی زندگی نظامی در این ویدیوها به تصویر کشیده شده است؛ خلبانی در هلیکوپتر نظامی، زنی که به یک زیردریایی قدم می‌گذارد. سربازی که فرزندانش برای خوشامدگویی به او در آستانه‌ی در منتظرند. گروهی که روی ویلچر بسکتبال بازی می‌کنند و مردی که خط آغازین مشهور شعر Invictus را فریاد می‌زند: «من فرمانده سرنوشتم هستم.»
سپس هری را می‌بینیم که پشتش سیدنی دیده می‌شود و خط پایانی شعر را می‌خواند: «من کاپیتان روحم هستم.»



مترجم: نازنين کي نژاد
www.adweek.com