در قرن بیست و یکم، برندسازی ملی به یک تجارت محبوب در جهان تبدیل شده است. مسلما هر کشور پیشرفته ای در جهان امروز خواستار آن است تا هویتی منحصر به فرد از خود ساخته و به عنوان یک ملت بزرگ در دنیا مطرح شود. حتی اگر این هویت منحصر به فرد ترکیبی از حقیقت، دروغ، اغراق و مبالغه باشد.

برای مثال دولت کرواسی در قالب پروژه «آنهولت» برای شکل دادن به برند یک کشور، در اواخر قرن بیستم تلاش برای پیوستن به اتحادیه اروپا را آغاز کرد. در آن زمان کرواسی نگران بود که همچنان جهانیان این کشور با درگیری‌های مرگبار در بالکان مرتبط بدانند. در وضعیت فعلی کرواسی قصد دارد خود را به عنوان یک کشور دموکراتیک با حال و هوای یک کشور مدیرترانه ای شیک و مدرن با اقتصاد موفق در همه جای دنیا مطرح کند.

در قالب مثالی دیگر دولت پاراگوئه به دلیل نگرانی بابت مطرح شدن به عنوان ایستگاهی برای قاچاقچیان، یک استراتژی پنج ساله را با هدف معرفی پاراگوئه تحت عنوان یک منطقه حاصلخیز اقتصادی اتخاذ کرده و دست به اجرای آن زد.

شهر لاهه در هلند از سال 1945 میلادی به عنوان مامن دیوان بین المللی انتخاب شد. در دو دهه اخیرا دولت لاهه تصمیم گرفته تا از این ارتباط موجود با صلح و امنیت جهانی بیشترین بهره ممکن را ببرد. به این ترتیب، لاهه با برندسازی مجدد بار دیگربه عنوان شهر صلح و عدالت در دنیا شناخته شد. تقویم سالیانه رویداد‌های لاهه، به گونه ای طراحی گردیده تا هر سال برای یک سازمان غیر انتفاعی کمک مالی جمع آوری کند. از سال 2014 تاکنون در ماه سپتامبر جشنواره «صلح و عدالت» در این شهر برگزار می‌شود. مقامات لاهه فعالانه از سازمان‌های بین المللی می‌خواهند تا به این شهر نقل مکان کنند. دادگاه کیفری بین المللی اخیرا به طور دائمی به لاهه منتقل شد.

همه چیز کاملا طبق برنامه پیش رفته و به محض شنیدن درباره برگزاری یک رویداد امنیتی، اول از همه نام لاهه به ذهنتان خطور خواهد کرد.

www.theguardian.com