ام بی ای نیوز: صنعت سینما در سرتاسر جهان روز های سختی را می گذراند. شیوع ویروس کرونا به مثابه زلزله ای است که بر تن این صنعت لرزه می اندازد. همه استودیو ها رسما تعطیل شده اند و همه نیرو های مستعد از افراد جلوی دوربین گرفته تا پشت دوربین، در قرنطینه به سر می برند. فستیوال های فیلم کنسل شده یا به طور آنلاین برگزار می گردند. سینما ها نیز همگی تعطیل شده اند و به طور کلی از لحاظ اقتصادی آینده روشنی در انتظار این صنعت نیست.
با این وجود، برخی فیلمسازان پس از وقفه ای کوتاه با این اتفاقات کنار آمدند. ما پیش از این نیز خبر هایی شنیده ایم که حکایت از ساخت فیلم هایی با محوریت شیوع ویروس کرونا دارند. اولین قیلم بلند در این رابطه «کرونا» نام دارد. این فیلم با هزینه کم و فقط با یک دوربین درون آسانسوری ساختنه شده که خراب است.
در حال حاضر عوامل مشغول ساخت فیلم دیگری نیز هستند که احتمالا اهمیت زیادی پیدا خواهد کرد. پرنده آواز خوان (Songbird) نام فیلمی است که قرار است وضعیت جهان در دو سال آینده را به تصویر بکشد. در این فیلم می بینیم که با گذشته دو سال از شیوع کرونا، همچنان این ویروس گریبانگیر انسان ها است و هنوز یک سری از قوانین مربوط به قرنطینه در دنیا اجرا می شوند. همه استودیو های بزرگ جهان در حالی به تماشای این فیلم خواهند نشست که پرنده اواز خوان را اولین فیلمی می دانند که در تلاش است تا پروتکل های جدید بهداشتی و ایمنی به همه عناصر فرایند تولید فیلم راه یابند.
گذشته از این تولیدات، ما شاهد شروع عملیات تولید فیلم های دیگری نیز هستیم. در این راستا برنامه ریزی برای ازسرگیری روند تولید فیلم های متوقف شده نظیر آواتار ۲ نیز انجام می شود. به طور همزمان، استودیو ها کم کم برای تولیدات جدید با رعایت اصل فاصله گذاری اجتماعی خود را آماده می کنند. استودیو «پاینوود آتلانتا» (Pinewood Atlanta)، طبق گزارش های دریافتی، قبلا دست به سرمایه گذاری ۱ میلیون دلاری در زمینه رعایت معیار های بهداشتی و ایمنی زده است تا از خطر ابتلا به ویروس کرونا در میان کارمندان خود بکاهد. این خبر خوبی برای استودیو های بزرگ در هالیوود به شمار می رود اما چه سرنوشتی در انتظار استودیو های کوچک تر و تولیدات مستقل خواهد بود؟
زندگی معمولی جدید
به این ترتیب صنعت فیلمسازی چگونه خود را با این شرایط وفق خواهد داد؟ چالش های پیش روی این صنعت را نباید نادیده گرفت. استودیو های فیلم سازی و مجموعه لوکیشن ها معمولا شلوغ است و هیچ گاه از فعالیت دست بر نمی دارند. عوامل و بازیگران دوست دارند در مجاورت یکدیگر و از طریق تماس فیزیکی با هم کار کنند. کافی است کمی به گریم، آرایش مو، طراحی لباس و همه تجهیزاتی فکر کنید که به طور معمول با ان ها کار و بین عوامل دست به دست می شوند.
این گزارش با عنوان «آینده صنعت فیلمسازی» از یک سری نکات مفید برای مقابله با چالش های اخیر با استفاده از «تکنیک های مجازی» نوآورانه پرده بر می دارد.
این گزارش چشم اندازی از آینده صنعت فیلمسازی را ارائه می دهد که در عین فراگیر بودن، پایدار است و به نوآوری و خلاقیت ارزش می نهد اما منطق و استدلال زیربنای آن بر این اساس شکل گرفته که تکنیک های تولید مجازی مهم و کلیدی در مسیر نیل به هدف فوق با علم به آینده خلق شده اند.
نتایج این گزارش الگویی واضح و روشن برای صنعت سینما ارائه می دهد تا بتوان با چالش های عجیب تحمیلی در پی شیوع ویروس کرونا مقابله کرد. حین ترجمه این مقاله به نظر می رسد که ادامه فعالیت صنعت فیلمسازی در شرایط اضطراری فوق منوط به استفاده از تکنیک های تولید مجازی است. این در شرایطی است که بخواهیم فیلم را کاملا با رعایت اصول فاصله گذاری اجتماعی بسازیم.
از زمان ورود فناوری های دیجیتال به صنعت فیلمسازی، یکی از مزایای اصلی آن دستیابی به صرفه جویی اقتصادی از طریق اعمال روش هایی مثل کاهش نیاز به انجام سفر های بین المللی پر هزینه بوده است. در نتیجه، برای نمونه، «جایگزینی دیالوگ خودکار» یکی از فرایند های نهایی پس از تولید به شمار می رود که در راستای آن بازیگران می توانند از راه دور در یک استودیو به ضبط دیالوگ جایگزین بپردازند. به این ترتیب می توان در یک استودیوی مجزا پس از تولید، فیلم را دوبله کرد.
چنین راه حل های پس از تولید مجازی حالا دیگر قرار است با همه جنبه های تولید از برنامه ریزی اولیه گرفته تا مراحل فیلمنامه نویسی ادغام شوند. طی فرایندی که از آن به عنوان «پیش تصویر سازی» (pre-visualation – pre-viz) جهان روایی فیلم نام برده می شود، یک کارگردان می تواند به انتخاب های خلاقانه و برنامه های لجستیکی تهیه کنندگان روی بیاورد. پروسه فوق پیش از این به طور بنیادین چرخه سنتی فیلمسازی را تغییر داد که از بدو تولد سینما رواج داشته است. این بدان معنا است که در حالی فرایند های پس از تولید در مراحل آغازین یک چرخه خلاق شروع می شوند که قبلا قرار بوده است در مراحل پایانی آن انجام شوند.اکنون امکان ساخت کل فیلم در محیط های مجازی «پیش تصویر سازی شده» وجود دارد.
به عنوان مثال، فرایند بازسازی شیرشاه را در نظر بگیرید که تماما با استفاده از یک مجموعه کاملا مجازی انجام شد. یک مجموعه مجازی امکان فعالیت طیف متنوعی از پرسنل تولید خلاق از جمله کارگردان و بازیگران را فراهم می کند تا شاهد ترکیب تصاویر متحرک کامپیوتری بر روی نمایشگر های اطراف خود باشند. بازیگران فرصت نقش آفرینی زنده در محیط دیجیتال را پیدا می کنند.
فاصله گذاری خلاق
در فیلم برنده اسکار، جاذبه (Gravity)، تنها عنصر زنده واقعی را چهره های بازیگران اصلی تشکیل می داد، بقیه چیز ها همگی با کامپیوتر ساخته شده بودند. فیلمسازی مجازی همچنین بدین معنا است که هیچ گونه اجباری به حضور همزمان همه اعضای تیم تولید در یک مکان فیزیکی خاص نیست. امکان همکاری اعضای تیم خلاقیت با هم با وجود حضور در مکان های مختلف وجود دارد.
امکان انجام همه این کار ها با استفاده از فناوری بازی کامپیوتری، به ویژه «موتور های بازی در لحظه» نظیر موتور های «یونیتی» (Unity) و «غیر واقعی» (Unreal) وجود دارد که شرایط را برای تولید بلادرنگ تصاویر گرافیکی و جلوه های ویژه فراهم می کنند. از این موتور ها معمولا برای تولید جلوه های ویژه با بودجه کلان نظیر جلوه های ویژه به کار رفته در فیلم «Solo: یک داستان جنگ ستارگان» استفاده می شوند اما در عین حال به کمک فیلمسازان مستقل در مسیر ساخت فیلم هایی، کاملا در محیط های بازی، نیز می آیند. لایو اکشن کاملا ریشه کن می شود و نسخه های شبیه سازی شده از دنیای واقعی جای آن را می گیرند. شخصیت های تحسین شده «آدام ۱» و «آدام ۲»، ساخته نیل بلامکمپ کلا با استفاده از موتور «غیر واقعی» (Unreal) ساخته شدند.
برخی انواع فیلم ها به عنوان معیار و شاخص اولیه شاید به توصیف چشم انداز صنعت فیلمسازی در دوران پسا کرونا بپردازند. در آینده نزدیک احتمالا شاهد تولید گسترده فیلم هایی موسوم به فیلم های «زندگی در صفحه نمایش» باشیم که کل فرایند فیلمبرداری از طریق اکانت های رسانه های اجتماعی و وبکم اتفاق می افتد. از جمله این فیلم ها می توان به «بی یار و یاور» (Unfriended) و «پروفایل» اشاره کرد.
بحث بر سر سربلند بیرون آمدن صنعت فیلمسازی از این بحران از لحاظ مدل های جدید کسب و کار، استفاده زیبا شناختی و زیرساخت های فنی داغ است. آن چه مسلم است این است که این فناوری های تولید مجازی که عمدتا به آن ها به عنوان فرصت های در حال ظهور و تا حدی خوب و مناسب نگاه می شود به ضرورت های خلاقانه و اقتصادی تازه ای تبدیل شده اند.
مترجم: مرضیه فروتن